1995 yılının Temmuz ayında Sırp güçlerinin, en az 8372 kişiyi çocuk-yaşlı, kadın-erkek demeden tüm dünyanın gözü önünde vahşice katlettiği; vicdanı olanın insanlığından utandığı, hiç birşey yapamamış olmanın çaresizliği ile kahrolduğu olaydır Sırp Katliamı (Srebrenitsa Katliamı)…

Bosna-Hersek’in ilk Cumhurbaşkanı ve o günlerin en yakın tanıklarından olan Aliya İzzetbegoviç’in kaleminden yaşanan olaylar:

…Avrupa’nın ortasında bir halk; yalnızca Müslüman olduğu için, hakkını hukukunu demokrasiyle aradığı için katillerin önüne elleri bağlı olarak terk edildi… Peki neler oldu Bosna’da?...

… tepede bir ev var onu unutmuşuz ona da yardım verebilir misiniz?… Subaylarımız hemen kutuları omuzluyorlar, kar diz boyu hemen oraya ulaşıyorlar. Ve kapıyı çalıyorlar, kapı açılıyor… Bir teyze: Türk müsünüz? diye soruyor. Bizimkiler ‘Türküz’ deyince ‘geleceğinizi biliyordum’ diyor… Bizim geleceğimizi bilen milyonlar var el-Bab’taki de geleceğimizi biliyor, Halep’teki de bizim geleceğimizi biliyor, Başika’daki de, Musul’daki de bizim geleceğimizi biliyor. Pakistan’daki de bizim geleceğimizi biliyor, Makedonya’daki de bizim geleceğimizi biliyor. Bizim sancağın gölgesi o kadar kuvvetli düşüyor ki… Biz oralara gitmek zorundayız...

Mesele Türk, Kürt, Çerkez, Laz vs… olmak değil, mesele ecdadın gölgesinin göründüğü yerlerde bıraktığı izleri anlayabilmek. Mesele onlara layık olabilmek…

…bir sahra hastanesine girdik içeride Kur’an-ı Kerim yayını yapıyorlardı… Şarapnel yüzünde patlamış bir hasta yüzü sargı bezleri içerisinde herhalde görme yeteneğini de kaybetmişti, bir yabancının oraya geldiğini fark etti. Dediler ki bir Türk geldi Türkiye’den geldi dediler. Beni yanına çağırdı adam… genç 24 yaşında mücahit beni kolumda tuttu… Türk müsün dedi? Türküm dedim. Allah’ıma şükürler olsun dedi… O gazlı bezlerin ıslandığını gördüm. Türkler...