Rabia-ı Adeviyye’yi hatırlıyorum; iki elini sıkmış koşarak gidiyormuş. Dindar bir kadın; zâhid, mutasavvıf. Hasan-ı Basri şaşırmış; takılırmış ona rahmetullahi aleyh;

“Ey cennet hatunu! Böyle yumruklarını sıkmış nereye gidiyorsun?” demiş.

“Ey Hasan-ı Basri! Elime iki dinar para geçti; birisini bir elime, birisini diğer elime aldım, yan yana getirmiyorum. Çünkü bu mel’unlar ikisi bir araya geldi mi fitne hazırlar. Hemen gidip bir fakire vereceğim demiş. [S/145]

 

[Kaynak: Prof. Dr. Mahmud Es’ad COŞAN –  Konferanslar Serisi-2 / 21. Yüzyılda Kulluk Sanatı (Server Yayınları 2.baskı)]